dag 8 

alleen verder...

zondag 29 mei

Epône

490 km op de teller

de Vexin - pittige hellingen - de Seine

ideaal fietsweer - niet te warm en dróóg

Die nacht in Compiègne hebben we geen van de tweeën goed geslapen.Het 'afscheid' zit toch wat in ons systeem... We staan al erg vroeg gepakt en gezakt. 
Seamus B, de vrijwilliger van het compostelagenootschap zal ML oppikken met de auto - hij zal haar naar een fietsenmaker voeren. Ik stap de fiets op - met zware benen - en rijd met enkele omzwervingen Compiègne uit. 

Het landschap wordt al gauw heuvelachtiger. Desondanks vorder ik snel - is het goeie wind of ben ik toch op de tanden aan 't bijten? De geel-blauwe jacobsstickers voelen onderweg als mijn gezelschap. 

Al vroeg na de middag arriveer ik bij Carla, waar ik zal logeren. Ik herken haar huis aan de kleurrijke naamplaat en de mozaïekbollen langs de poort. In haar paradijs-tuin - op het blauwe bankje - is het heerlijk bekomen van de fysieke inspanning en de gedachten die vandaag door me heen gingen. Carla blijkt een bijzondere vrouw - wat bang van de mensen in haar straat - die wonen in grote huizen met muur en poort errond. In haar paradijsje met veel groen en sfeerrijke plekjes voelt ze zich goed. Reizigers ontvangt ze gastvrij en hartelijk.

Wanneer ik vanmorgen weer bij haar vertrek, geeft ze me 3 hardgekookte eitjes mee - van de eigen poules.

Vandaag was een dag met wat hindernissen - een gps die me de verkeerde richting uitstuurde, een keienpad, kettingprobleempjes en de zware hellingen van de Vexin.

Maar ook weer fijne momentjes - c'est la vie🥰

In een klein dorpje houd ik halt bij een kerkje - even op adem komen. Gaat er een raampje open.. een vrouwtje vraagt of ik een kop koffie wil. Ik mag mee aan de zondagnamiddagtafel en krijg ook nog aardbeitjes uit eigen tuin en een paar madeleinekes mee. Mevrouw heeft de sleutel van de kerk en wil me die ook graag even tonen. Van een 'blinkertje' gesproken...