dag 51

Op de camino komt altijd alles goed 

Bij twijfel: gewoon dóen...

maandag 11 juli

Castelo da Neiva - Vila Châ - Porto

2649 km op de teller

Costa Verde - zee - strand - pasteis de nata en porto🤪

Fietsen door Portugal geeft ons een toerist-gevoel. 
Er is de zee en er zijn de stranden (sommige verlaten, andere vol gekleurde parasolletjes). Pelegrino's met rugzakken worden zeldzamer of zijn ànders 🤔. En er is het mooie (lees: heel warme) weer. We hebben niet zo veel kilometers meer te gaan. En dit leidt tot chille treuzeldagen. 

We kiezen om toch in een albergue te slapen. Beetje  sfeer vasthouden... Zo belanden we in Vila Châ. Edgar, verwelkomt ons met een fris drankje en kookt een grote pot 'union soup'. We eten samen en trekken daarna  naar het strand om de zonsondergang te zien. We ontmoeten er Mia en Monique, twee fijne jonge dames uit de Verenigde Staten. Er verblijven ook Italianen, die momenteel in Porto wonen. Van hen krijgen we 'insidertips' voor ons verblijf daar. 

Bij het binnenrijden van Porto passeren we een bijzonder pand - we rijden er even binnen. Er is de tentoonstelling van Banksy die we allebei hebben gemist toen die in Brussel liep. Een halve minuut later staan we al binnen. 'Niet twijfelen en ook al is er twijfel - gewoon doen' - een caminowijsheid. Onze fietsen placeren we tegen een muur - overtuigd dat de dame aan het onthaal wel een oogje in het zeil zal houden. 'Op de camino komt altijd alles goed' - nog zo'n wijsheid van de voorbije weken.

Wanneer we aankomen in het hostel, wacht ons een andere verrassing. Blijkbaar hebben we een 'party-hostel' geboekt. Ergens in de kleine lettertjes van meneer booking staat een leeftijdsbeperking. Het hostel is bedoeld voor mensen tussen 18 en 36 😅 . Maar we mogen binnen als we willen - ze willen voor ons een uitzondering maken. 'We zien er pretty uit🙃' . En dat doen we dan. Het voelt wat als 'op kot' zijn...  Het hostel is erg goed gelegen en er hangt een fijne en wereldse sfeer. We nemen wel niet deel aan de activiteiten, zoals er zijn: drinkspelletjes en een stapje in de wereld (clubs) zetten.

We hangen op onze eigen manier een beetje de toerist uit nu. Zondagavond is er een feest in het park - met foodtrucks, muziek en een specaculaire zonsondergang. 'Have a nice sunset' wenst een jongeman ons toe wanneer we een plekje zoeken om te zitten.

Na een koffietje trekken we de stad in. Het eerste uitstalraampje met lekker gebak en we hangen🙈. We smullen een heerlijke pasteis de nata. Dan realiseren we ons dat we vergeten zijn een foto te nemen van dit portugese moment bij uitstek. En... we kunnen er best nog eentje op. Heerlijk!

Porto zien zonder porto te proeven is not-done, denken we. We kregen de tip om het Taylor-wijnhuis te bezoeken. De proeverij nadien hoort er gewoon bij 🤪.

Morgen nemen Kelly en ik opnieuw afscheid. Zij fietst verder richting Lissabon. Ik heb besloten een omweg te maken langs vriendin Matilde in Andalousië. Ik ga een weekje 'onder de olijfboom' en aan/in het zwembad zitten. Mijn vertrouwde vakantieplekje - van vóór covid . Het lijkt me een goed idee om nog wat na te genieten, om dingen van de voorbije weken wat te laten bezinken en om Matilde en haar familie terug te zien. 

Morgen fiets ik mijn laatste kilometers naar de luchthaven. Met heel gemengde gevoelens ... ik heb nog wat tijd nodig ...

Wat vast staat  is dat ik al een heerlijke tijd heb beleefd. Ik voel me een gelukkig mens. 🌿.