dag 23

mànmànmàn-die bossen

'un petit coup c'est agréable...'

maandag 13 juni

Bordeaux - Moustey - Roncaou - Sorde l'Abbeye

1378 km

Na Bordeaux ben ik al snel Les Landes binnengereden. Het is een streek met uitgestrekte bossen, lange rechte wegen en zo goed als geen levende ziel ... en dan is de weemoed en de gedachte 'Wat doe ik hier toch?!' niet ver te zoeken. 
De broeierige temperaturen met af en toe een regenbui doen daar geen goed aan. 

Komt er toch op zo'n moment een fietser met volle bepakking in zicht. Ziet er een nederlander uit. Is het ook. De man stopt en we doen een babbeltje. Over deze streek die hij fantastisch vindt... na de bergen in Spanje vindt hij het heerlijk om 'plat' te fietsen in alle rust.  Dit enthousiasme kan ik gebruiken. De man, Theo, een zestiger lijkt me, is op de terugweg van Compostela. In 2 maanden verlof fietst hij de weg heen en terug. Hij ging op tocht om te ontstressen. Maar 'je neemt jezelf overal mee' is het besluit van ons gezellige straatbabbeltje.

Het zet me de volgende kilometers aan het denken. Mijn idee om de weg naar Compostela als richting te nemen, maar te verwijlen waar ik me goed voel, wordt er steviger door. Met dank aan Theo. 

's Avonds mijn tentje opgezet op een aire naturelle. Er verblijven ook 4 camino-wandelaars. De restjes uit de picknicktassen worden op tafel gelegd en we eten samen. 

Zondagavond kan ik de tent opstellen op het erf van een oude boerderij, bij Marie Therese, een (héél) oude dame. Ik ben er de enige gast. Tot er een fietsster het veldje opdraait. Een belgische nogwel! Beetje gelijkaardig scenario - we leggen samen wat er nog aan eetbaars in de tassen zit ( je komt hier op een hele dag geen ene winkel tegen🫤). Marie Therese brengt ons nog een borreltje en begint te zingen. Met een bibberende maar toonvaste stem zingt ze 'Boire un petit coup' - van ene Marcelle Bordas. Een liedje uit de oude tijd. Zelf zong ze nog in de opera van de Landes.

Kelly slaapt binnen. En ik even later - wanneer een onweer in alle hevigheid losbarst - ook🤪. 

Derde dag in die Landes fietsen we samen verder en landen in de pelgrimsgite in Sorge l'Abbeye. We worden er verrast met een heerlijk diner. Waren we juist gaan winkelen - een buurvrouw had ons een taxi naar de intermarché aangeboden. Morgen zal het zwaar fietsen worden met al dat eten in onze tassen 🙃.