dag 48

Popeye the sailerman - obrigada

vrijdag 8 juli

Santiago - Arcade - Viladesousa - Castela do Neiva

2569 km

Mucho peso - mucho calor - mucho costa (?)

'Woensdag om 9 uur aan Los duas Marias' - zo hadden Kelly en ik afgesproken... En zo vertrokken we samen richting Porto.

We hadden geen uitgewerkte gids met routebeschrijving - het was dus een beetje uitzoeken welke 'koers' (zo noemt meneer Garmin een route) we zouden volgen. Enkele bevriende fietsliefhebbers hadden ons mogelijke trajecten aan de hand gedaan. Het was een beetje puzzelen en schakelen die eerste dag - tussen de gravelwegen en het asfalt. En we hadden ons best wat miskeken op de hoogteprofielen ( lees: het was neig klimmen...). 

Vanaf nu fietsten we in de tegengestelde richting - we kruisten vele rugzakpelegrino's. Vaak werden we er door hen of door helpende 'burgers' attent op gemaakt dat Santiago de àndere kant op was. En zo ontstonden er menige korte praatjes over vertrekpunten en doelen, over landen van herkomst enzovoort.

We reden door mooie natuur en kleine dorpjes. We passeerden de plaatselijke mercado. En we kochten kersen langs de weg.

Het werd deze dagen erg warm - 41 graden lazen we af op een groen verlicht bord bij de farmacia 🥵. De warme wind gaf het gevoel in de droogkast rond te rijden... Eén voordeel: de was was direct droog😅.

Zo arriveerden we aan de kust - een waaw-gevoel overviel ons... Hier waren we op eigen kracht geraakt. En het was zo mooi. In onze albergue konden we vanop het terras een mooie zonsondergang aanschouwen. 

We aten onze picknick al pootje badend en zittend op de rotsblokken in het water. Het was alleen wat uitkijken voor de zwarte krabben 😱.

Op naar Portugal! De rivier Minho vormt de natuurlijke grens tussen Spanje en Portugal. Toen we daar aankwamen hoorden we dat de ferry een jaar geleden was opgehouden te bestaan - wegens niet genoeg passagiers. Gisteren hadden we van andere fietsers vernomen dat er een klein bootje heen en weer voer, een soort taxi-boot. De stuurman werd door hen omschreven als vriendelijk en 'sterk', beetje Popeye-man. Hij was bereid geweest hun fietsen mee te nemen in zijn kleine bootje. 
En zo lukte het ook ons - in ons beste Spaans konden we uitleggen waar we stonden. En enkele minuten later kwam een bootje aanvaren. In het kleine bootje was net genoeg plaats voor onze fietsen en onszelf. En die sterke, vriendelijke Popeye-man bracht ook ons over.
Onze eerste 'obrigado' was dan ook heel erg gemeend...