dag 36

sola? motor? musculare!

zondag 26 juni

Burgos - Itero de vega - Berceanos del real camino

Tierra de campos

wind - soms tegen - soms mee...

1946 km

Bij het buiten rijden uit Burgos kom ik voor de kathedraal een groepje van 6 italiaanse vakantiefietsers - op leeftijd - tegen. Allen met een hippe en felgekleurde e-bike. 'Italiaans design?'. Ze spreken me aan. Sola? Ja, ik reis alleen. Motor? Nee, geen motor.  Ah, musculare!!
En we lachen. 'We, old men', verklaart een van hen.

We toeren blijkbaar allen wat rond om uit de stad te geraken. Ik kom hen nog een aantal keer tegen 😅.

Deze dagen fiets ik door de vrijwel schaduwloze Tierra de Campos. Uitgestrekte velden, tot aan de horizon, met graan, stoppelgras of blote,omgespitte rode aarde. Heel af en toe een slapend dorpje. Op de toren van de kerken steevast een ooievaarsnest. Fantastische wolkenmassa's zorgen nu en dan voor een streep schaduw. Ik kan niet genoeg krijgen van deze adembenemende uitzichten.

Ik slaap zaterdag in een private albergue in Itera de Vega, enkele kilometers van de route.

De man spreekt alleen Spaans. Het is behelpen met dat beetje spaanse woordjes die ik ken en met gebaren. En het lukt. Zo leer ik waar ik mijn 'botta's' moet zetten, hoe ik de poort van de garage weer zal open krijgen wanneer ik vertrek en welke lichten ik zeker weer moet uit doen. Meneer rijdt met een grote tractor door de piepsmalle Calle Sta Maria. Mevrouw heeft ook nog de plaatselijke supermercado en café. Twee kleuters - kleinkinderen wellicht - hangen aan haar rokken. Harde werkers, die mensen - met een zin voor commerce ook🙃. 

Het lijkt wel of het halve dorp zijn boodschappen komt doen in dat kleine winkeltje. Ik zit er mijn biertje te drinken en wordt (weer?) aangesproken. En zo doe ik praatjes over Ennio, de spaanse waterhond met de italiaanse naam, die al 10 jaar oud is, over de wind en over Belgica. 

In de gemeenschappelijke keuken van de albergue kan ik de microgolfoven gebruiken. Mevrouw loopt met mij langs de rekken in haar winkel en geeft suggesties over wat ik gemakkelijk kan klaarmaken en wat voedzaam is voor onderweg 🥰.

Het leven zoals het is in een klein Spaans dorpje op het platteland. 

Ik geniet...

Zondag slaap ik dan weer in een hippe albergue in Buercanos del real Camino. Ik kom samen toe met Anette, uit voormalig Oost Duitsland. We brengen de namiddag en avond samen door. We praten over 'het leven', over wat op tocht gaan met ons doet en over 'angst'. Anette kiest om op haar eentje te stappen. Zo is ze meer in contact met de omgeving en met zichzelf. Herkenbaar... Thuis heeft ze samen met haar man een eigen museum van speelgoedboten. Met een eigen filosofie. Ze gaven hun job op om dit project te realiseren. Over passie gesproken... 

Wanneer ik de volgende morgen weer op mijn fietske zit, betrap ik mezelf erop dat ik in gedachten nog steeds engels praat. Knop omdraaien 😂