Vertrekken is niet mijn sterkste ding...

Vertrekken op zo'n bijzonder avontuur al helemaal niet...

Er is de grote goesting èn er is ook de spanning en  het achterlaten.

Kamil, mijn hond, stond vanmorgen naar me te kijken met zijn grote filosofen-ogen. Ik zal mijn trouwe maatje missen 🙂. 

Om 9 uur was de afspraak in café Refuge. Familie en vrienden waren er om mee te ontbijten en uit te wuiven. Of om nog een stukje mee te fietsen. 

Het was fijn om zo hartelijk uitgewuifd te worden. Dat voelt als waardevolle emotionele bagage.

Vriendin Marie Louise besliste enkele dagen geleden om een eindje mee op weg te gaan. Gezellig om op die manier 'in te fietsen'.